OVERPEINZINGEN

Er wordt vaak gezegd dat de goden hoogmoed straffen. Ik vermoed dat dit de reden is waarom ze pianoconcoursen hebben uitgevonden. Als de mythe van Pandora vandaag de dag opnieuw zou worden geschreven, zou ze geen mysterieuze urn vasthouden; ze zou een glanzend, met logo bedrukt wedstrijddeelnamepakket hebben. Zodra ze het opende, zou de lucht niet gevuld zijn met pest en verdriet, maar met een sneeuwstorm van toelatingseisen, jurybiografieën en sponsorlogo's. Toen ik mijn eig

De 15 Sinfonias of Drie-Stemmige Inventionen van J.S. Bach: Een Brug naar de Grote Polyfone Meesterwerken

Deze tekst beschrijft mijn ervaringen met twee Japanse studenten, meesters in zowel de theeceremonie als Ikebana. Hun stille gebaren en verfijnde aandacht lieten mij de essentie van deze kunstvormen voelen. Wat volgt is een poging die geest over te brengen naar de wereld van piano en oefening. In de stille rust van een theehut, waar wierook opstijgt als herinnering en het licht gefilterd wordt door papieren schermen, wordt een enkele kom thee tot een heel universum. De ruimt

De tweeëndertig pianosonates van Ludwig van Beethoven vormen veel meer dan een verzameling composities voor piano. Ze zijn geestelijke documenten, in stilte gesmeed, meditaties en strijdkreten tegelijk, geboren uit een leven van lijden, veerkracht en openbaring. Wie ze speelt of beluistert met een ontvankelijk hart, volgt de tocht van een ziel die niet slechts muziek componeerde, maar worstelde met de voorwaarden van het mens-zijn. Meer dan enige andere componist heeft Beetho

Het is een merkwaardig paradox dat Ludwig van Beethoven, de revolutionaire architect van muzikale expressie, nog steeds sterk verbonden blijft, vooral door historisch geïnformeerde uitvoerders, aan de beperkingen van de instrumenten die hij kende. Er is veel gezegd over Beethovens diepe betrokkenheid bij de zich ontwikkelende pianoforte van zijn tijd. Toch is er onvoldoende aandacht besteed aan de mogelijkheid dat hij een instrument voor ogen had dat verder ging dan wat besch

Bij het opvoeden van kinderen stoten we telkens weer op een stille waarheid: dat jonge mensen niet enkel leren door uitleg, maar vooral door wat ze ons onbewust zien doen. Ieder gebaar, elke toon, iedere oprechte of gespeelde emotie die ze bij ons opvangen, nestelt zich in hun wezen. Dat inzicht, geworteld in de kern van opvoeding, werpt een scherp licht op hoe wij piano onderwijzen. Het stelt niet enkel de vraag wat  wij leren aan, maar vooral wie  wij zijn terwijl we het do

Laat me beginnen met te zeggen dat wat volgt kritiek mag oproepen, maar ik bied dit niet aan als verwijt, maar als een oprechte en bewogen oproep. Er woont een diepe droefheid in mij wanneer ik kijk naar wat de muziekwereld is geworden. Wat ooit een heilige ruimte voor de ziel was, is op veel plekken verworden tot iets glanzends, efficiënts, maar geestelijk leeg. Instellingen die beweren het hoogste culturele erfgoed te vertegenwoordigen, lijken vaker op marktplaatsen dan op

De weg van het pianospel, of die nu in de jeugd begint of op latere leeftijd, is veel meer dan het verwerven van technische vaardigheid of het getrouw naspelen van een partituur. In wezen is het een microkosmos van menselijke ontwikkeling, een pad waarop denken, voelen en willen worden verfijnd en in harmonie gebracht. Wie pianostudie begrijpt als een proces van diepe menselijke vorming, herinnert zich opnieuw het heilige doel van muziek: niet als vermaak, niet als sociaal be

Sommige pianisten worden bewonderd, bestudeerd, geanalyseerd. Over hen wordt gesproken in termen van techniek, expressie, stijl. Maar Michelangeli? Die moet men ondergaan. Men kan zich aan hem spiegelen, maar begrijpen doet men hem niet. Zijn spel was een ritueel, een sacrament, een moment waarin de tijd stilviel en de klank een vorm van openbaring werd. Ik heb hem zestig jaar beluisterd, hem live gezien, en telkens weer was het alsof ik een priester zag die zich klaarmaakte

https://www.youtube.com/watch?v=baUThSI0xwA De kunst van de Lieder-uitvoering vereist een synthese van diepgaand tekstueel inzicht en een uitmuntende muzikale verfijning. Het is niet louter een samensmelting van stem en piano, maar eerder een symbiotische dialoog waarin elk element het andere vormt en erop reageert met de grootste gevoeligheid. In Wigmore Hall belichaamden bariton Konstantin Krimmel en pianist Ammiel Bushakevitz dit ideaal, en brachten zij een recital van ze

Een pianiste die ons eraan herinnert dat de grens tussen kunst en zelfverheerlijking vaak vervaagt. De Pianist en de Spiegel: Wanneer Ego de Kunst Overschaduwt Muziek is altijd een paradox geweest, een ambacht van precisie en discipline, maar tegelijkertijd een kunst van kwetsbaarheid en overgave. Het is een taal die verder reikt dan het individu, een brug naar iets groters. En toch is er onder musici een bepaald type uitvoerder voor wie het podium niet slechts een plaats van

Leif Ove Andsnes’ vertolking van Rachmaninovs vier pianoconcerten openbaart een unieke synthese van meesterschap en verbeeldingskracht,...

Het is met een mengeling van ongeloof en verbijstering dat ik de recente trend waarneem van pianisten die, in een vertoon van misplaatste eigendunk, noten, passages en zelfs complete ongevraagde cadenzen invoegen in bijvoorbeeld Chopin's Pianoconcerto nr. 2 . Dergelijk pretentieus gedrag ondermijnt niet alleen de integriteit van een werk dat vereerd wordt om zijn exquise balans en emotionele diepgang, maar onthult ook een alarmerend gebrek aan respect voor de oorspronkelijke