BESPREKINGEN & OBSERVATIES

Er wordt vaak gezegd dat de goden hoogmoed straffen. Ik vermoed dat dit de reden is waarom ze pianoconcoursen hebben uitgevonden. Als de mythe van Pandora vandaag de dag opnieuw zou worden geschreven, zou ze geen mysterieuze urn vasthouden; ze zou een glanzend, met logo bedrukt wedstrijddeelnamepakket hebben. Zodra ze het opende, zou de lucht niet gevuld zijn met pest en verdriet, maar met een sneeuwstorm van toelatingseisen, jurybiografieën en sponsorlogo's. Toen ik mijn eig

Laat me beginnen met te zeggen dat wat volgt kritiek mag oproepen, maar ik bied dit niet aan als verwijt, maar als een oprechte en bewogen oproep. Er woont een diepe droefheid in mij wanneer ik kijk naar wat de muziekwereld is geworden. Wat ooit een heilige ruimte voor de ziel was, is op veel plekken verworden tot iets glanzends, efficiënts, maar geestelijk leeg. Instellingen die beweren het hoogste culturele erfgoed te vertegenwoordigen, lijken vaker op marktplaatsen dan op

De weg van het pianospel, of die nu in de jeugd begint of op latere leeftijd, is veel meer dan het verwerven van technische vaardigheid of het getrouw naspelen van een partituur. In wezen is het een microkosmos van menselijke ontwikkeling, een pad waarop denken, voelen en willen worden verfijnd en in harmonie gebracht. Wie pianostudie begrijpt als een proces van diepe menselijke vorming, herinnert zich opnieuw het heilige doel van muziek: niet als vermaak, niet als sociaal be

https://www.youtube.com/watch?v=baUThSI0xwA De kunst van de Lieder-uitvoering vereist een synthese van diepgaand tekstueel inzicht en een uitmuntende muzikale verfijning. Het is niet louter een samensmelting van stem en piano, maar eerder een symbiotische dialoog waarin elk element het andere vormt en erop reageert met de grootste gevoeligheid. In Wigmore Hall belichaamden bariton Konstantin Krimmel en pianist Ammiel Bushakevitz dit ideaal, en brachten zij een recital van ze

Een pianiste die ons eraan herinnert dat de grens tussen kunst en zelfverheerlijking vaak vervaagt. De Pianist en de Spiegel: Wanneer Ego de Kunst Overschaduwt Muziek is altijd een paradox geweest, een ambacht van precisie en discipline, maar tegelijkertijd een kunst van kwetsbaarheid en overgave. Het is een taal die verder reikt dan het individu, een brug naar iets groters. En toch is er onder musici een bepaald type uitvoerder voor wie het podium niet slechts een plaats van

Leif Ove Andsnes’ vertolking van Rachmaninovs vier pianoconcerten openbaart een unieke synthese van meesterschap en verbeeldingskracht,...

Het is met een mengeling van ongeloof en verbijstering dat ik de recente trend waarneem van pianisten die, in een vertoon van misplaatste eigendunk, noten, passages en zelfs complete ongevraagde cadenzen invoegen in bijvoorbeeld Chopin's Pianoconcerto nr. 2 . Dergelijk pretentieus gedrag ondermijnt niet alleen de integriteit van een werk dat vereerd wordt om zijn exquise balans en emotionele diepgang, maar onthult ook een alarmerend gebrek aan respect voor de oorspronkelijke