"MUSINGS"- WAAROM IK JUIST DIT WOORD KOOS

Een beschouwing over inspiratie, stilte en de ware betekenis van mijn schrijfsels

De hoofdcategorie van mijn teksten draagt de naam Musings. Ze staat stilletjes, maar standvastig, in het midden van alles wat ik doe niet louter als titel, maar als een verklaring van mijn werkwijze, mijn aard, en mijn overtuiging. Elke beschouwing, elk essay dat ik ooit heb geschreven of het nu gaat over pianospel, pedagogiek, klank, interpretatie, herinnering, Zen, Qigong of de trage weg van innerlijke verfijning ontspringt aan diezelfde bron: het mijmeren.

Ik koos het woord Musings niet omdat het poëtisch klonk of toevallig mooi stond.Ik koos het omdat geen ander woord zo treffend de innerlijke aard van mijn creatieve proces verwoordt, een proces dat niet wortelt in prestatie of productiviteit, maar in stilte, waarneming en het geduldige laten ontstaan van betekenis.Deze teksten zijn geen lezingen.Het is geen ‘inhoud’.

Het zijn geleefde momenten, tot essentie verdicht, momenten die wachtten om in stilte te rijpen, vóór ze hun stem vonden.

En achter dit woord stond voor mij een aanwezigheid: Euterpe, de muze van de muziek en de lyrische poëzie.

Euterpe, haar naam betekent “zij die vreugde brengt” ,wordt vaak afgebeeld met een fluit of een lier, gezeten in een verstild landschap, of dromend in de verte.

Zij dwingt niet af.Zij wekt inspiratie.Haar domein is niet zomaar muziek, maar de ziel van muziek, de adem vóór de klank, het gevoel waaruit de melodie ontstaat, de innerlijke noodzaak die maakt dat een frase gespeeld móét worden, niet voor applaus, maar voor waarheid.

Ik heb altijd gevoeld dat mijn manier van schrijven en ook mijn manier van lesgeven beantwoordt aan diezelfde muze.Zoals muziek begint in stilte, zo begint ook mijn schrijven niet met een vooropgezet plan, maar met luisteren.

Een vraag van een leerling, een herinnering aan de handbeweging van een meester, een ochtendwandeling door het stille park, of de fijne weerschijn van stilte na de slotnoot van een Beethoven-sonate , zulke indrukken worden niet vastgegrepen; ze worden ontvangen.Ze gisten langzaam.Ze wachten tot ik bereid ben om te horen wat zij willen zeggen.

Musings is in die zin geen etiket. Het is een vorm van toewijding.Een oefening in telkens opnieuw terugkeren naar wat er werkelijk toe doet naar de onzichtbare draad die klank met stilte verbindt, handeling met bezinning, uiterlijke discipline met innerlijke overgave.

Dat is wat ik wil aanbieden in mijn schrijven

Geen instructie, maar een uitnodiging.Geen voorschrift, maar aanwezigheid.

Geen lawaai, maar nuance.

Elk essay onder het label Musings  is een poging om gedachten te vormen zoals een pianist een muzikale frase vormt, met zorg, met terughoudendheid, en met eerbied voor de adem tussen de noten.Ze willen niet imponeren.Ze willen resoneren.

Ze zijn geen eindoordelen.Ze zijn beginpunten, zachte gebaren richting een diepere verstaan.

Te mijmeren is, in wezen, te vertragen.Uit te stappen uit de marktplaats van meningen en binnen te treden in een heiligere ruimte, een ruimte waarin de tijd niet jaagt en gedachten de kans krijgen om te rijpen.Musings verzet zich tegen het tempo en de eisen van de moderne wereld.Het kiest voor stilte boven vertoning, voor integriteit boven ambitie, en voor ziel boven spektakel.

Dáárom koos ik dit woord.

Omdat ik, in een wereld die te vaak het snelle, het luide en het verkoopbare beloont, trouw wil blijven aan wat langzaam is, stil en oprecht.Omdat Euterpe nog steeds fluistert, niet tot de massa, maar tot wie bereid is om te luisteren.En omdat ik geloof dat ware kennis, zoals ware muziek niet onderwezen kan worden.Zij moet herinnerd worden.

Musings is de plek waar dat herinneren begint.